Jeszcze kilkanaście lat temu okulary kojarzyły się głównie z koniecznością. Nosili je ci, którzy „musieli”, często z lekkim skrępowaniem. Dzieci w szkole wolały je zdejmować, dorośli wybierali możliwie jak najbardziej „niewidoczne” oprawki.

W poprzednim artkule skupiłam się na rodzajach kropli do oczu, a szczególnie na tych nawilżających. dzisiaj chciałabym wyjaśnić, dlaczego suchości oka nie powinno się ignorować. Wiele osób traktuje tą przypadłość jak błahostkę, na zasadzie „trochę piecze, trochę szczypie, ale samo przejdzie”. Niestety to jeden z najczęściej lekceważonych problemów, który z czasem może prowadzić do poważnych konsekwencji.

W aptekach półki uginają się od kropli do oczu: nawilżających, łagodzących, „na zaczerwienienie”, bez konserwantów, z konserwantami, w ampułkach, w butelkach, w żelach, więc nic dziwnego, że wiele osób nie wie, co właściwie kupić i czym te wszystkie preparaty różnią się między sobą.

Każdy z nas choć raz widział przed oczami „muszki”, „nitki”, „pajączki” albo „dymki”, które przesuwają się razem z ruchem oka. To tzw. męty w ciele szklistym, czyli bardzo częste i najczęściej całkowicie niegroźne zjawisko. Mimo to potrafią wystraszyć, zwłaszcza gdy pojawiają się nagle lub zaczynają przeszkadzać w patrzeniu.

Wraz z wiekiem nasze oczy zaczynają pracować inaczej. Część zmian jest naturalna, część jednak może świadczyć o rozwijających się chorobach, które nieleczone prowadzą do trwałego pogorszenia widzenia. Starsze osoby często bagatelizują pierwsze objawy, uznając je za „normalny proces starzenia”, tymczasem szybka reakcja potrafi uratować wzrok.

Spazm akomodacyjny potrafi mocno dać się we znaki: od zamazanego widzenia, przez bóle głowy, aż po uczucie, jakby oczy „odmawiały współpracy” po dłuższym czasie pracy z bliska. Wiele osób nie ma pojęcia, że ich problemy wzrokowe nie wynikają najczęściej z wady, lecz z przeciążenia mięśnia rzęskowego odpowiedzialnego za ustawianie ostrości. Jeszcze więcej osób nie wie, co może zrobić samodzielnie, a kiedy konieczna jest pomoc specjalisty.

Kiedy zaczynałam interesować się zdrowiem oczu, trafiłam na pojęcie, które brzmi bardzo poważnie: spazm akomodacyjny. Brzmi jak nazwa skomplikowanej choroby, prawda? A tak naprawdę dotyczy czegoś, co może zdarzyć się każdemu z nas, a zwłaszcza w świecie, w którym większość czasu spędzamy przed komputerem i telefonem.

Wzrok to jeden z naszych najcenniejszych zmysłów, a mimo to właśnie wokół niego narosło najwięcej mitów. W internecie, na forach, w rodzinnych rozmowach i nawet w poczekalniach poradni okulistycznych powtarza się wiele teorii, które delikatnie mówiąc, nie mają nic wspólnego z rzeczywistością.

W poprzednim wpisie opowiadałem o tym, czym różnią się okulary jednoogniskowe, dwuogniskowe i wieloogniskowe.Jeśli już go przeczytałeś, wiesz, że soczewki progresywne to coś w rodzaju „ulepszonej wersji” dwuogniskowych, ale dużo bardziej zaawansowanej technologicznie i wygodnej.

Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, dlaczego jedne okulary są tanie i proste, a inne mają dziwne „linie” w szkłach albo kosztują tyle, co dobry smartfon? Wszystko zależy od tego, jakie soczewki znajdują się w oprawkach i do czego mają służyć.

Noszenie soczewek kontaktowych to ogromna wygoda- koniec z zaparowanymi okularami, ograniczonym polem widzenia i wiecznym szukaniem ich po domu.Ale uwaga! Z soczewkami jest trochę jak z prowadzeniem auta- wystarczy chwila nieuwagi, by zrobić sobie krzywdę.

W poprzednim wpisie rozgryzaliśmy razem tajemnicze symbole z recepty na okulary- takie jak sfera (SPH), cylinder (CYL), oś (AXIS) czy addycja (ADD). Dzięki temu wiesz już, co oznaczają te skróty i jak wpływają na to, jak widzisz świat przez swoje szkła.